نصرت

[نُ رَ] (اِخ) نصرالله (میرزا) اردبیلی متخلص به نصرت از عرفا و شعرای قرن سیزدهم است و به روایت هدایت در زمان ولیعهدی محمدشاه معلم وی بود و چون محمدشاه به سلطنت رسید مقام صدارت را به وی تکلیف کرد و او نپذیرفت، میرزا نصرالله در دوران سلطنت محمدشاه به عزت و قدرت زیست و چون محمدشاه درگذشت به فرمان امیرکبیر روانهء عراق عرب شد و در همانجا به سال 1271 ه ق درگذشت او راست: هر گم شده را نام و نشانی است به عالم از گمشدهء ما نه نشان است و نه نام است دل دوش ز من درگذر کوی تو گم شد جائی که نه آنجا گذر خاص و نه عام است * ای صورت روحانی در آینهء جانم هم آینه هم جانی بر ( روی تو حیرانم (از مجمع الفصحا چ مصفا ج 6 ص 1037.