ند
[نَدد] (ع اِ) تل بلند زمین و پشتهء خاک بلند (منتهی الارب) (آنندراج) پشتهء بزرگ از خاک و گل (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) اکمه تل مرتفع (المنجد (||) مص) رمیدن شتر (تاج المصادر بیهقی) رمیدن ستوران (جهانگیری) (از منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ندید ندود نداد (از اقرب الموارد) (منتهی الارب) ندد (اقرب الموارد ||) پراکنده رفتن ستوران (از منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد ||) ظاهر شدن چیزی (یادداشت مؤلف).