نخل مریم

[نَ لِ مَرْ یَ] (اِخ) عبارت از نخلی است که چون حضرت مریم در زمان تولد عیسی علیه السلام از درد زه بیقرار شده در صحرا زیر درخت خرما که خشک بود رفت از برکت آن عفیفه درخت مزبور سبز شد (از غیاث اللغات) (از آنندراج) (فرهنگ نظام) : به نامت که زد دست در شاخ خشک که چون نخل مریم نیاورد برمسعودسعد مأخوذ است از این آیهء سورهء مریم: و هزی الیک 1) - در دیوان خاقانی اشارات فراوانی بدین معجزت حضرت مریم هست، ) (19/ بجذع النخله تساقط علیک رطباً جنیاً( 1)(قرآن 25 از جمله: یا مریم نخل خشک بفشاند خرمای تر از میان عیان شد و نیز: زبانِ بسته به مدح محمد آرد نطق که نخل خشک پی مریم آورَد خرما و نیز: سخن بر بکر طبع من گواه است چو بر اعجاز مریم نخل خرما.