نخلبن
[نَ بُ] (اِ مرکب) درخت خرما (آنندراج) (غیاث اللغات) خرمابن (ناظم الاطباء) : چو دور افتد از میوه خور میوه دار چه خرما بود نخلبن را چه خارنظامی چو سقراط را داد نوبت سخُن رطب ریز شد خوشهء نخلبننظامی ز یک قابله چند زاید سخن چه خرما گشاید ز یک نخلبن؟نظامی.