نحیح
[نَ] (ع اِ) بانگ و آواز شکم (منتهی الارب) آوازی که در شکم مرد پیچد (از اقرب الموارد (||) ص) شحیح نحیح؛ از اتباع است (منتهی الارب) بخیل (از اقرب الموارد) (المنجد (||) مص) گردان شدن آواز در شکم و شُدآمد کردن آن (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).