نحسین
[نَ سَ] (اِخ) به صیغهء تثنیه، کنایه از زحل و مریخ است : تا سعادت بخش انجم بخت اوست حال نحسین را مبدل کرده اندخاقانی تا آسمان زمین تو گشت از غم و دریغ چون مشتری میانهء نحسین مجاورمخاقانی - نحسین فلک؛ زحل و مریخ (از آنندراج) (از غیاث اللغات) کنایه از ستارهء مریخ که نحس اصغر است و ستارهء زحل که نحس اکبر.