نجیب الدین
[نَ بُدْ دی] (اِخ) محمد بن علی سمرقندی، ملقب به نجیب الدین و مکنی به ابوحامد از دانشمندان عهد خوارزمشاهی و معاصر امام فخرالدین رازی است وی کتاب الاسباب و العلامات را در علم طب و فن معالجه با استفاده از معالجات بقراط و قانون ابن سینا و کتابهای دیگر تألیف کرد( 1)، او در شهر هرات اقامت داشت و در همین شهر به سال 619 ه ق در قتل عام هرات به دست لشکریان تولی پسر چنگیز مغول کشته شد (از تاریخ مغول عباس اقبال ص 498 ) از تصانیف اوست: 1- ابدال الادویه 2- ادویهء مفرده 3- الاسباب و العلامات 4- اصول الترکیب 5- الاطعمه للاصحاء 6- الاطعمه للمَرضی و دیگر کتب طبی (از ریحانه الادب 1) - که بعداً برهان الدین نفیس بن عوص کرمانی از طبیبان عهد الغ بیک بر آن ) ( ج 2 ص 226 ) (معجم المطبوعات ص 1047 شرحی نوشت و به نام شرح اسباب نفیسی مشهور گشت.