نجیبای اصفهانی

[نَ با یِ اِ فَ] (اِخ)فرزند حاجی امین از شاعران قرن یازدهم هجری اصفهان و معاصر نصرآبادی است او راست: زهی ز روی تو روشن چراغ کوکبها سیاه روزی زلف تو رونق شبها ز آب بحر صدف شد به قطره ای قانع چه سود عشرت عالم به تنگ مشربها دارم به دور عشقت لب خشک و دیده پرآب سلطان وقت خویشم گو بحر و بر نباشد (از تذکرهء نصرآبادی ص 424 ) (صبح گلشن ( ص 150 ) (قاموس الاعلام ج 6.