نجیب

[نَ] (ع ص) مرد اصیل و شریف (آنندراج) (غیاث اللغات) جوانمرد (منتهی الارب) بزرگ و گرامی گوهر (منتهی الارب) عطود عطید (منتهی الارب) گوهری (مجمل) (زوزنی) مرد گوهری و پرمایه (دهار) گهری (زوزنی) نژاده (مفاتیح) کریم حسیب (از اقرب الموارد) شخصی که از خانوادهء خوب باشد شخص باحسب و دارای اخلاق خوب (فرهنگ نظام) باپروز آزاده اصیل عریق صحیح النسب بزرگوار باگهر باپدر پدردار پدرومادردار بته دار صاحب نجدت نجد نجید انجاد ذوالقدم بانجابت جوانمرد فتی صاحب فتوت همام (یادداشت مؤلف ||) پارسا عفیف - امثال: زن نجیب گرفتن مشکل، نگاه داشتن آسان نجیب خطا نکند، نانجیب وفا || شتر گزیده (منتهی الارب) شتر زبده و نیک رفتار (غیاث اللغات) (آنندراج) اسب و شتر خوب (فرهنگ نظام) اشتر برگزیده (مهذب الاسماء): ناقه نجیب؛ ناقهء نجیب ناقهء گرامی نژاد (منتهی الارب) جرجور (منتهی الارب) ج، نُجُب، نجائب اسب و شتر خوش ذات و اصیل و ممتاز : همی راندم نجیب خویش چون باد همی گفتم که اللهم سهّلمنوچهری نجیب خویش را دیدم به یک سو چو دیوی دست و پا اندر سلاسل منوچهری نجیب خویش را گفتم: سبکتر! الایا دستگیر مرد فاضل!منوچهری ز صدهزاران بُختی یکی نجیب آید که کتف احمد جای زمام او زیبدخاقانی جرس وار ار تو را دردی است تا کی ناله ناکردن نجیب آسا گرت باری است تا کی راه نارفتن؟ خاقانی چون جرس دار نجیبان ره یثرب سپرند ساربان را همه الحان جرس آسا شنوند خاقانی یک روز نشست بر نجیبی شد در طلب چنان غریبینظامی هزارِ چهارم نجیبان تیز چو آهو گه تاختن گرم خیزنظامی چو سیر کواکب بدین گونه دیدم براندم نجیب از مقام مصائبحسن متکلم بر نجیبان توکل بسته دارم زاد راه زاحتیاج افزون و رزاقش حُ دیخوان در قفا واله هروی (از آنندراج ||) بزرگ و گرامی گوهر از هر چیزی (منتهی الارب) ممتاز (یادداشت مؤلف) گزیده : هیبت باز است بر کبک نجیب مر مگس را نیست زآن هیبت نصیب مولوی.