نجم الدین

[نَ مُدْ دی] (اِخ) محمودبن الیاس فقیه و طبیب شیرازی در قرن هفتم هجری میزیسته است و در( 1) اواخر این قرن در شیراز وفات یافته طبیبی حاذق و فقیرنواز بوده از تألیفات اوست: الحاوی فی علم التداوی، شرح العضول لبقراط، الرشیدیه، کتاب التشریح، فی سنه و » 1) - در شدالازار سال وفات او ) ( کتاب الاغذیه و الاشربه، الرساله الثلجیه، کتاب اسرار النکاح (از شدالازار ص 277 ندانستیم » : نوشته است و قزوینی می افزاید « در حدود سال ششصد و نود و اند » است و مؤلف فارسنامهء ناصری وفات او را « ستمائه حاشیهء ص 278 شدالازار) ) « از روی چه مأخذی.