نجم الدین

[نَ مُدْ دی] (اِخ) عماره بن ابی الحسن علی بن زیدان یمنی مذحجی، ملقب به نجم الدین و مکنی به ابومحمد و معروف به فقیه - یمانی یا یمنی از شاعران و فقهای یمن است وی در دربار خلفای فاطمی مصر و سپس صلاح الدین ایوبی میزیسته او راست: 1 اخبارالیمن 2- المفید فی اخبار الزبید 3- النکت العصریه فی اخبار الوزراء المصریه 4- دیوان شعر از اشعار اوست: اذا لم یسالمک الزمان فحارب و باعد اذا لم تنتفع بالاقارب و لاتحتقر کید الضعیف فربما تموت الافاعی من سموم العقارب وی به سال 569 ه ق درگذشت( 1) (از ریحانه الادب ج 4 ص 172 ) و نیز رجوع به ابن خلکان ج 1 ص 409 شود ( 1) - یا به جهت تشیع مقتول شد یا موافق نوشتهء ابن خلکان در همان آغاز حکومت صلاح الدین ایوبی، وی به جرم تبانی در بر هم زدن حکومت ایوبی و طرفداری از ( فاطمیان به اتفاق هفت نفر دیگر دستگیر و کشته شد (از ریحانه الادب ج 4 ص 172.