نجم الدین

[نَ مُدْ دی] (اِخ) خضر (شیخ)بن شمس الدین محمد بن علی رازی حبلرودی الاصل نجفی المسکن، ملقب به نجم الدین از علمای امامیهء قرن نهم هجری است او راست: 1- تحفه المتقین فی اصول الدین 2- التحقیق المبین در شرح نهج المسترشدین علامهء حلی 3- الحجج الانور، که آن را به سال 839 ه ق در اثبات مذهب امامیه نوشته است 4- جامع الدرر در شرح باب حادی عشر 5- جامع الدقائق، در منطق 6- حقایق العرفان و غیره( 1) (از ریحانه الادب ج 4 ص 49 ) و نیز رجوع به روضات الجنات ص 265 شود ( 1) - سال وفات او به دست نیامد و به قرینهء تاریخ بعضی تألیفات او شاید اواخر قرن نهم را دیده باشد، و اینکه ( روضات الجنات او را از علمای اوایل دولت صفویه شمرده به حکم قرائن مذکوره مستبعد مینماید (ریحانه الادب ج 4 ص 169.