نجاخه
[نَجْ جا خَ] (ع ص) امرأه نجاخه؛ زن که از کس وی آوازی برآید وقت جماع (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (آنندراج ||) زن رشاحه که باربار تری فرج را بردارد، یا زنی که از دهان روده اش آواز برآرد همچو آواز رودهء ستور (منتهی الارب) (آنندراج) زنی که پیوسته باید تری کس خود را بردارد، و زنی که از مقعد خود آواز برآرد (ناظم الاطباء ||) آن زن که سیر نشود از جماع (مهذب الاسما).