نجابت
[نِ بَ] (اِخ) نجیب علی (میر) بهونگامی از پارسی گویان متأخر هند است او راست: آب بقا زآن دهنم آرزوست بوسه بر آن لب ( زدنم آرزوست شام غریبی دل من تیره کرد پرتو صبح وطنم آرزوست (از تذکرهء صبح گلشن ص 504 ) (از قاموس الاعلام ج 6.