نثج
[نَ] (ع مص) بیرون انداختن کون، آنچه در شکم است (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) بیرون انداختن آنچه در شکم دارد (از اقرب الموارد) گویند: نثج استه نثجاً || نثج بطنه بالسکین؛ به دشنه پاره کرد شکم او را (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).