نبوکدنصر

[نِ کَ نِصْ صَ] (اِخ) یا بخت النصر یا نبوخدنصر از سلاطین بزرگ بابل و معاصر با دانیال نبی است در قاموس کتاب مقدس آمده است: نبوکدنصر و نبوخدنصر [ بمعنی: تا نبوتاج را محافظت نماید ] این دو لفظ لقب پادشاه بابل است که پسر نبوپولاسر و مؤسس مملکت بابل بود، وی مشهورترینِ پادشاهان سلسلهء خود بلکه میتوان گفت که مشهورترینِ سلاطین دنیا بوده است و در کتابهای ملوک و تواریخ ایام عزرا و نحمیا و استر و ارمیا و خصوصاً در دانیال مذکور است و برخی از حکایات وی از آثار قدیمهء آن شهر معلوم می شود و در موزهء برلین سنگی است که تصویر سر نبوخدنصر بر آن منقوش و این کلمات نیز بر آن مکتوب است: و از مفاد قصص و ،« نبوکد نصر شهریار بابل این را در مدت حیات خود محض اکرام و احترام مولای خود، مردوخ ساخت » در 605 قم « کرکمیش » امر فرمود، وی را در حوالی « نکو » حکایات چنان معلوم میشود که پدر نبوکدنصر او را به جنگ فرعون مغلوب ساخت و از آن جمله آنچه را آن پادشاه در بین النهرین و شام و فلسطین داشت متصرف گشته اورشلیم را مفتوح و بعضی از اهالی را که دانیال و رفقایش نیز از آن جمله بودند با خود به اسیری برد، از آن پس چون واقعهء فوت پدر گوشزد وی گردید به بابل مراجعت نموده به تخت شهریاری برآمد و رؤسای عساکر خود را امر نمود که اسیران یهود و فنیقیه و شام و مصر را به بابل در ایام او » آورند و از این حوادث و وقایع درک عبارتی که در کتاب دوم پادشاهان وارد شده است آسان خواهد بود که میگوید و لقب پادشاه دربارهء وی اشاره بدان است که رفعت و علو شأن و درجهء « نبوکدنصر پادشاه آمد و یهویاقیم سه سال بندهء او بود وی به کجا خواهد رسید و سه سال مذکور از 605 تا 603 قم می باشد از آن پس یهویاقیم در سال 602 قم بر وی عاصی شد و خداوند نیز جنگجویان کلدانیان و ارامیان و موآبیان و عمونیان را بر وی مسلط گردانید، پس از آن نبوکدنصر عساکر خود را به اورشلیم فرستاد و یهویاقیم را اسیر و دستگیر کرد و بالاخره آزاد کرد پس از یهویاقیم پسرش یهویاکین به سلطنت رسید و نبوکدنصر سه باره بر اورشلیم حمله برده آن را محاصره نمود و یهویاکین تسلیم وی شد، او نیز شهر را مفتوح ساخته خانهء خداوند را به پادشاهی اورشلیم گماشت و او را صدقیا نام کرد، « متنیا » و قصر سلطنتی را متصرف گشت و همگی را به بابل به اسیری برد و صدقیا نیز بعد از ده سال عاصی شد و نبوکدنصر برای بار چهارم به اورشلیم حمله کرد و بر شهر مسلط شد و او پسر صدقیا را پیش چشم پدر بکشت و چشمهای صدقیا را نیز برکند و در 588 قم او را با خود به اسیری به بابل برد و اما ارمیا که از غلبهء نبوکدنصر نبوت نموده و خبر داده بود در حضور وی محترم گشته وی را از زندان برآورد و آنچه لازمهء تلطف بود در حق وی معمول داشت علی الجمله نبوکدنصر پادشاهی عظیم بود که دانیال وی را ملک الملوک می نامد، وی بابل را با باغهای مرتفعه بر تپه های مصنوعی که به هیأت تپه های طبیعی ساخته بود ازبرای خشنودی و نزهت خاطر زوجهء خود آراسته بود، چه که زوجهء وی از شهر و مملکتی که دارای کوهستان بود، آمده بود و این باغها از جملهء عجایب دنیا محسوب بود و رودها و اصیلهای بسیار ازبرای مشروب ساختن اراضی ساخت و از جمله مطالبی که دلالت بر عظمت و اهمیت بناهای وی میکند آن است که نُه عشر آجرهائی که در بابل یافت شده اسم وی بر آنها مکتوب است، لکن حاکم ظالم و سخت دلی بود چنانکه پسران صدقیا را در جلو چشم پدر مقتول ساخته و مجوسیان و ساحرانی را که بر تفسیر خوابهای وی قادر نبودند امر به قتل نمود و اهالی را امر نمود که نفس وی را عبادت نمایند و با وجودی که وی پادشاه آسمانها را پرستش می نمود گمان میرود که پادشاه آسمانها را یکی از خدایان فرض مینمود نه اینکه وی را خدای واحد میدانست وی به سال 561 قم بدرود جهان گفت مدت سلطنتش 44 سال بود (از قاموس 873 ) و نیز رجوع به بخت النصر شود - کتاب مقدس صص 871.