نبق

[نَ] (ع مص) نوشتن (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (آنندراج) کتابت (اقرب الموارد) (از المنجد) (تاج المصادر بیهقی): نبق الرجل نبقاً؛ کتب (اقرب الموارد) نبق الکتاب نبقاً؛ سطره و کتب (معجم متن اللغه ||): خارج شدن و آشکار گشتن (از المنجد): نبق الشی ء؛ خرج (اقرب الموارد (||) اِ) آردمانندی است شیرین که از تنهء خرمادرخت برآید و آن را به دوشاب خرما آمیخته بکنی سازند (منتهی الارب) (آنندراج) آردمانند شیرین که از تنهء خرما برآید (از المنجد) (ناظم الاطباء) و آن را با دوشاب خرما آمیخته نبیذ سازند (ناظم الاطباء) و آن شراب را ضری گویند (از معجم متن اللغه) چیزی است مانند آرد که از میان جذع درخت خرما بیرون آید، و جذع، بن درخت خرما را گویند و طعم آن شیرین بود و چون او را به صعتر بیامیزند قوّت او زیاد شود و نبیذی که از او سازند در نهایت نیکوئی بود (از ترجمهء صیدنهء بیرونی).