نبطه
[نُ طَ] (ع اِ) آب که نخستین از قعر چاه برآید (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) اولین آبی که از چاه برآید (از اقرب الموارد) (از المنجد) نَبَط رجوع به نبط شود || سپیدی بغل و شکم اسب (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) سپیدی در شکم اسب و هر جنبنده ای (از معجم متن اللغه) نبط رجوع به نَبَط شود.