نبح

[نَ] (ع مص) بانگ کردن سگ و آهو و تکه و مار( 1) (از منتهی الارب) (آنندراج) بانگ کردن سگ (المصادر زوزنی) (تاج المصادر): نبح الکلب نبحاً و نبیحاً و نباحاً [ نُ / نِ ] و تنباحاً؛ بانگ کرد سگ، و کذا نبح الظبی و التیس و الحیه (منتهی الارب) و نیز رجوع به نباح شود || هجا گفتن شاعر (از اقرب الموارد): نبح الشاعر؛ هجا (اقرب الموارد) (المنجد (||) اِ) غوغای مردمان طایفه و بانگ سگ آنها و نیز کثرت و انبوهی آنها (ناظم الاطباء) ج، نبوح رجوع به نبوح شود || بانگ سگ (یادداشت مؤلف ||) بانگ آهو (یادداشت مؤلف) ( 1) - اصل نباح خاص صدای سگ است و بعداً برای غیر آن نیز استعمال شده است (از اقرب الموارد).