ناهاری

(ص نسبی) (از: ناهار + ی نسبت) و آن لغهً به معنی چیزی است که برای ناشتا شکستن و رفع گرسنگی خورند (حاشیهء برهان قاطع چ معین) چیزی اندک را گویند که کسی در صباح بخورد (برهان قاطع) ناشتائی اندک چاشت کم (ناظم الاطباء) چیزی را گویند که بر ناهار بخورند (از جهانگیری) آنچه بامدادان بار اول خورند از چای و قهوه و نان و شیر و کره و پنیر و مربا و مانند آن نهاری نهار کم مایه که ناشتا خورند، پیش از طعام تمام مایه (یادداشت مؤلف) : ای باز سپید خورده کبکان را مردار مخور بسان ناهاریناصرخسرو بامدادانْت دهد وعده به شامی خوش شامگاهانْت دهد وعده به ناهاری ناصرخسرو || مجازاً، به معنی غذائی که در روز خورند، امروزه در تداول نهار (= ناهار) گویند (از حاشیهء برهان قاطع چ معین).