ناوردگاه
[وَ] (اِ مرکب) جنگ گاه (برهان قاطع) (از بهار عجم) جای جنگ محل پیکار (آنندراج) (انجمن آرا) آوردگاه (انجمن آرا) رزمگاه میدان جنگ (ناظم الاطباء) دشت کین دشت نبرد آوردگه رزمگه میدان رزم : دو لشکر بهم کینه خواه آمدند دلیران ناوردگاه آمدنداسدی || جولانگاه جولانگه : ناوردگاه سازد میدان مدح تو هر کس که او سوار کمال و هنر شود مسعودسعد او را چو در نبرد برانگیزد ناوردگاه چرخ کیان باشدمسعودسعد.