نان ده
[دِهْ] (نف مرکب) سخی بخشنده باذل پهلودار (حاشیهء تاریخ سیستان) نان رسان نان دهنده که معاش دیگران تعهد و تأمین کند که رزق و معیشت اطرافیان و زیردستان رساند : چنو بخشنده و نان ده اگر گوئی که هرگز به سیستان برنیامد (تاریخ سیستان) نان دهانم بدین کله داری نانخورانم بدان گنهکاری نظامی (هفت پیکر).