نان دادن

[دَ] (مص مرکب) روزی دادن رزق رساندن با بذل و بخشش معاش اطرافیان و زیردستان را تأمین کردن روزی رساندن موجبات معیشت دیگران فراهم کردن : به فضل و خوی پسندیده جست باید نام دگر به دادن نان و به بذل کردن زرفرخی و امیرک بیهقی را با خود برد و نان داد (تاریخ بیهقی) آنکه او از آسمان باران دهد هم تواند کو به رحمت نان دهدمولوی مخور هول ابلیس تا جان دهد همان کس که دندان دهد نان دهد سعدی (بوستان چ یوسفی ص 149 ) بنا کرد و نان داد و لشکر نواخت شب از بهر درویش شبخانه ساختسعدی.