نامی خیرآبادی

[یِ خَ] (اِخ) (مولوی حاجی) تراب علی، متخلص به نامی از پارسی گویان هند است و به روایت مؤلف تذکرهء نتایج الافکار: در خیرآباد لکهنو تولد یافت، سپس به کلکته رفت و از آنجا سفری به ایران و عربستان کرد و سرانجام به مدرس بازگشت و به سال 1241 ه ق درگذشت( 1) او راست: از من ای همدم چه پرسی باعث تأخیر اشک خار مژگان میشود هر لحظه دامنگیر اشک هر زمان دست کشان میبردم جذبهء عشق از پی سجده به طاق خم ابروی کسی نیست از بخت بدم چشم امید آنکه بود دست در دست و سرم بر سر زانوی کسی رجوع به تذکرهء شمع انجمن ص 466 شود ( 1) - از تذکرهء نتایج الافکار ج ص 729.