نامی

(ص نسبی) (از: نام + ی، نسبت) پهلوی نامیک( 1) به معنی نامور مشهور (حاشیهء برهان قاطع چ معین)( 2) صاحب نام نیک مشهور معروف (آنندراج) (انجمن آرا) کسی که نام نیک او مشهور شده باشد (فرهنگ نظام) مشهور معروف نامدار (ناظم الاطباء) داستان سمر بلندآوازه شهیر سامی صاحب اشتهار صاحب صیت بلندآوازه : که با آنکه بر من گرامی ترند گزین سپاهند و نامی ترنددقیقی سلیح است بسیار و مردم بسی سرافراز نامی ندانم کسیفردوسی تن شهریاران گرامی بود هم از کوشش و جنگ نامی بودفردوسی یکی برگزیند که نامی تر است به خاقان چین بر گرامی تر استفردوسی خداوند ما شاه کشورستان که نامی بدو گشت زاولستانفرخی کجا ایدون زنان آیند نامی هم از تخم بزرگان گرامی(ویس و رامین) در اطراف جهان شاهان نامی از او جویند جاه و نیکنامی شمسی (یوسف و زلیخا) ای نامی از تو نام خداوند ذوالفقار در دین سید ولد آدم افتخارسوزنی در خدمت این خدیو نامی ما اعظم شانک ای نظامینظامی و مردم نامی را در بند گرامی دارد (مجالس سعدی) گزیدند از هنرمندان نامی دو استاد هنرمند گرامیوحشی || محبوب گرامی مطلوب : مرا مرگ نامی تر از سرزنش به هر جای بیغارهء بدکنشفردوسی بدارم ترا هم بسان پدر وز آن نیز نامی تر و خوبترفردوسی - نامی داشتن؛ عزیز داشتن محترم و معزز داشتن : به پیش بزرگان گرامیش دار ستایش کن و نیز نامیش دارفردوسی - نامی شدن؛ شهرت یافتن مشهور شدن سرشناس گشتن نام آور شدن نام برآوردن : چو بخشنده باشی گرامی شوی به دانائی و داد نامی شویفردوسی همان در جهان نیز نامی شوی به نزد بزرگان گرامی شویفردوسی به علی مردمی و مردی نامی شد و تو گر علی نیستی ای میر علی دگریفرخی جامهء کعبه را که می بوسند او نه از کرم پیله نامی شدسعدی - نامی کردن؛ مشهور کردن سرافراز کردن به شهرت و اعتبار و ارزش رساندن : گرانمایگان را گرامی کنم پرستندگان نیز نامی کنمفردوسی کنون شاه ما را گرامی کند بدین خواهش امروز نامی کندفردوسی دگر گفت ما تخت نامی کنیم گرانمایگان را گرامی کنیمفردوسی چنان نامی کنم آن خاندان را که نامش یاد باشد نامور بودن و شهرت کردن و نام » صاحب برهان قاطع به معنی - (namik (2 - ( جادوان را شمسی (یوسف و زلیخا) ( 1 (؟) « شهرت و اشتهار » آورده است و ناظم الاطباء به معنی « برآوردن.