نامردمی

[مَ دُ] (حامص مرکب)فرومایگی پستی نامردی دنائت ناکسی نااهلی بی مروتی دون و پست فطرت و بدسرشت بودن آئین مردی و مردمی نداشتن و ندانستن عمل و صفت نامردم : ترا فضیلت بر خویشتن توانم دید ولیک فضلت نامردمی و بی خطری است آغاجی همه بد سگالید و با کس نساخت به کژّی و نامردمی سر فراختفردوسی نامردمی نورزی، ورزی تو مردمی ناگفتنی نگوئی، گوئی تو گفتنیمنوچهری شه راه مردمی است سبیل الرشاد تو زآن مردمی تو کز ره نامردمی گمی سوزنی || بی رحمی سنگدلی (ناظم الاطباء) : مساز عیش که نامردمی است طبع جهان مخور کرفس که پرکژدم است بوم و سرا خاقانی بسی گور کز دشتبانان گم است ز نامردمیهای این مردم استنظامی جداگانه در روغن هر خمی فکنده ز نامردمی مردمینظامی همه تخم نامردمی کاشتی ببین لاجرم تا چه برداشتیسعدی || گستاخی بی ادبی درشتی (ناظم الاطباء) : زآن می ترسم که از ره بدسازی وز غایت نامردمی و طنازی ؟ (از لباب الالباب ||) بی حمیتی بی همتی نامردی : اما بدان که روزه طاعتی است که به سالی یک ( بار باشد، نامردمی بود تقصیر کردن (قابوسنامه چ یوسفی ص 18.