نافقاء
[فِ] (ع اِ) یکی از سوراخهای کلاکموش که نهان دارد آن را و دیگری را ظاهر کند (منتهی الارب) (از معجم متن اللغه) (از اقرب الموارد) و گویند که چون از جانب قاصعاء آیند به نافقاء سر زند و بیرون رود (منتهی الارب) یکی از دوسوراخ و روزنهء لانه موش که چون از یک سوراخ او را تعقیب کنند، از سوراخ دیگر [ نافقاء ] بیرون آید و فرار کند سوراخ موش دشتی (مهذب الاسماء) ج، نوافق.