نافع

[فِ] (اِخ) ابن ازرق حنفی، از ابطال و شجاعان عرب و رئیس فرقهء ازارقه است وی به دوران عبدالله بن زبیر در بصره و اهواز دعوی خلافت کرد و خود را امیرالمؤمنین خواند و در یوم الدولاب به سال 65 ه ق در نزدیکی اهواز کشته شد( 1) رجوع به تاریخ گزیده ص 264 و الاعلام زرکلی ص 1094 و تاریخ حبیب السیر ج 2 ص 137 و خاندان نوبختی ص 33 و الکامل ابن اثیر ج 4 227 شود ( 1) - چون یزید بر - ص 95 و جوالیقی ص 289 و البیان و التبیین ج 1 ص 47 و العقد الفرید ج 1 ص 171 و ج 2 صص 222 بصره مسلط شد گروهی از مردم بصره که نه نسبت به آل علی محبتی داشتند و نه نسبت به بنی امیه، عَلَم مخالفت افراشتند و به جانب اهواز رفتند و نافع بن ازرق را به ریاست خود برگزیدند و فرقهء ازارقه پدید آمد، عبیدالله زیاد والی بصره یکی از سرداران خود را به نام عبیدالله اسلم مأمور تعقیب ازارقه کرد، اما ابن اسلم شکست خورده بازآمد و کار نافع بالا گرفت، سپس به دستور عبیدالله زبیر حارث بن عبدالله مخزومی والی بصره شد و مهلب بن ابی صفرهء ازدی را به جنگ نافع فرستاد و به دست وی نافع کشته شد و موقهً فتنهء ازارقه فروخوابید رجوع به از عرب تا دیالمه ص 457 و 458 شود.