ناف زمین
[فِ زَ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) ناف خاک شکم خاک || مرکز زمین : دهلیز سراست ناف فردوس چون ناف زمین میان کعبهخاقانی (|| اِخ) ناف ارض کنایه از کعبهء معظمه (برهان قاطع) مکهء معظمه، برای اینکه مسلمانان تمام روی زمین در نماز رو به آن می کنند پس در میان زمین واقع شده که ناف مجازاً به معنی میان است (فرهنگ نظام) رجوع به ناف ارض و نیز رجوع به غیاث اللغات شود : عالم تر دامن خشک از تو یافت ناف زمین نافهء مشک از تو یافتنظامی سر نافه در بیت اقصی گشاد ز ناف زمین سر به اقصی نهاد نظامی (از فرهنگ نظام).