ناعجه
[عِ جَ] (ع ص) زمین نرم (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) زمین نرم و هموار و مناسب زراعت (از معجم متن اللغه) الارض السهله (اقرب الموارد ||) شتر مادهء سپید تیزرو (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) الناقه البیضاءاللون الکریمه (معجم متن اللغه ||) ناقه ای که بر آن سوار شده میش وحشی را شکار کنند (منتهی الارب) (آنندراج) ماده شتری که بر آن سوار شده میش وحشی را شکار کنند (ناظم الاطباء) ناقهء تیزرو ناقه ای که بر آن سوار شده حیوانات وحشی شکار کنند (از معجم متن اللغه) اللتی یصاد علیها نعاج الوحش (اقرب الموارد) ج، نواعج || المرأه البیضاء (اقرب الموارد): امرأه ناعجه اللون؛ حسنه (معجم متن اللغه) المرأه المحسنه (اقرب الموارد) زن سپیدپوست زن زیبا (|| اِخ) یوم ناعجه؛ از ایام عرب است (معجم البلدان).