ناظره
[ظِ رَ] (ع اِ) چشم (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (مهذب الاسماء) عین (اقرب الموارد) ج، نواظر || اصطلاحاً، نگریستن به بصیرت است از جانبین امر در نسبت بین دو چیز به خاطر اظهار صواب (تعریفات جرجانی) طرفین قضیه ای را برای اظهار نظر و انتخاب جهت صواب مورد دقت قرار دادن.