ناضر
[ضِ] (ع ص) روی تازه و باآب و نیکو (منتهی الارب) روی تازهء با رونق و بهجت (ناظم الاطباء) حسن (اقرب الموارد) (المنجد): وجه ناضر؛ روئی تازه (مهذب الاسماء) تازه روی (زوزنی ||) ناعم (المنجد ||) سخت سبز (منتهی الارب) (اقرب الموارد) درخت سخت سبز (ناظم الاطباء) الاخضر شدیدالخضره (معجم متن اللغه ||) رنگ نیک در مبالغهء رنگها گویند: احمر ناضر و اخضر ناضر و اصفر ناضر (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از معجم متن اللغه) (از آنندراج) ماکان منه شدیداً (المنجد (||) اِ) چغزلاوه (منتهی الارب) (آنندراج) طحلب (اقرب الموارد) (المنجد) طحلب که بر آب باشد (معجم متن اللغه) چغزلاوه و طحلب (ناظم الاطباء) ج، نواضر.