ناصرالملک

[صِ رُلْ مُ] (اِخ) ابوالقاسم خان بن احمدخان بن محمودخان فرمانفرما متولد به سال 1282 ه ق، از تربیت یافتگان دورهء میرزا تقی خان امیرکبیر و از تحصیل کردگان دانشگاه اکسفرد انگلستان و از رجال دورهء ناصرالدین شاه و مظفرالدین شاه و محمدعلی شاه قاجار است وی مدتی حکمران کردستان بود و در دورهء مجلس اول وزیر مالیه شد و بعداً بواسطهء اختلاف نظر با محمدعلی شاه( 1) از وزارت کنار گرفت و به فرنگ رفت پس از عزل محمدعلی شاه و درگذشت عضدالملک قاجار نایب السلطنهء احمدشاه، مجلس شواری ملی او را به نیابت سلطنت انتخاب کرد وی به سال 1346 ه ق در تهران وفات یافت ناصرالملک در علوم عربیت و تاریخ و ادب صاحب مایه و مردی خوش محاوره و نیکوبیان بود و در سیاست نهایت محتاط بود (یادداشت مؤلف) بعد از تعطیل مجلس دوم سه سال و کسری ناصرالملک زمامدار مطلق بود » : مرحوم ملک الشعراء بهار در تاریخ احزاب سیاسی آرد در 27 شعبان 1332 مطابق 30 سرطان شاه [ احمد شاه قاجار ]تاج » : و نیز « و با کمال خشونت با احزاب و احرار رفتار می کرد گذاری کرد و [ دولت ] ناصرالملک سقوط کرد و روز 18 رمضان بدون اینکه نطقی بکند یا شرح کارهای دیرینهء خود را بنویسد رجوع به تاریخ احزاب سیاسی ص 8 تا 15 و نیز رجوع به مجلهء آینده سال دوم « مانند کسی که می گریزد به فرنگستان گریخت ص 707 : مکتب و عقاید ناصرالملک شود ( 1) - محمد علیشاه از خزانهء دولت مالی میخواست و او از پرداختن آن ابا کرد و طرف خشم و بغض و دشنام محمدعلی شاه قرار گرفت و بانگلستان عودت کرد (یادداشت مؤلف).