ناشف
[شِ] (ع ص) آنکه با خرقه یا مانند آن آب را از گودالی یا از زمینی برگیرد (از اقرب الموارد)( 1 ||) که آب را به خود می کشد : چون شد آن ناشف ز نشف بیخ خود ناید آن سوئی که امرش می کندمولوی رجوع به نشف شود ( 1) - نشف فلان الماء؛ اخذه من غدیر أو ارض بخرفه و نحوها فهو ناشف (اقرب الموارد).