ناشب
[شِ] (ع ص) مرد با تیر (منتهی الارب) (آنندراج) آنکه تیر با خود دارد الذی معه نشاب (معجم متن اللغه) مردی که دارای تیر باشد (ناظم الاطباء) صاحب تیر (المنجد) تیردار || تیرانداز (از معجم متن اللغه)( 1) رامی تیرانداز (المنجد ||) چسبنده و آویزان شونده (ناظم الاطباء) رجوع به نشب شود ( 1) - الناشبه: قوم یرمون بالنشاب واحدهما ناشب و لا فعل له (معجم متن اللغه).