ناسخ
[سِ] (اِخ) امام بخش (شیخ) لکنهوئی متخلص به ناسخ از شاعران قرن سیزدهم هندوستان است وی به زبان اردو و فارسی هر دو شعر می سروده است به روایت مؤلف صبح گلشن او را با خواجه حیدرعلی آتش مشاعره و مطارحه ای بوده است، وی به سال 1354 ه ق درگذشت از قطعه ای که در تهنیت جلوس محمدعلی شاه پادشاه لکنهو سروده است: ای سرافراز زمان تاجور کشور هند رشک دارا و فریدون، جم و اسکندر هند هفت سیاره بفرمان تو با هفت فلک هفت اقلیم به حکمت بود ای داور هند رجوع به صبح گلشن ص 492 شود.