ناز شست
[زِ شَ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب)پیش کشی است که نزدیکان پیشگاه شهریاری هنگامی می گذرانند که پادشاه به دست و تیر خود نشان یا شکاری را می زند بدانگونه که شایستهء آفرین و ستایش باشد (از آنندراج) - ناز شست کسی؛ در تداول، آفرین! زه! احسنت! حبذا! - ناز شستم؛ در تداول، نوش جانم! مزد دستم! مفت جانم! خوب کردم ||! جایزه یا مشتلق یا انعامی که به کسی به پاداش هنرنمائی یا آوردن خبر خوش یا کردن کاری بجا می دهند.