ناردانه

[نَ / نِ] (اِ مرکب) دانهء انار (ناظم الاطباء) ناردان حب الرمان : داغ ها چون شاخهای بسد یاقوت رنگ هریکی چون ناردانه گشته اندر زیر نار فرخی اشک من ناردانه شد نه عجب گر دل من کفیده نار شودمسعودسعد گرچه دارد ناردانه رنگ لعل نابسود نیست لعل نابسوده در بها چون ناردان ازرقی لب ساقی چو نوش نوش کند نقل از آن ناردانه بستانیمخاقانی سرخ سیبی دل از میان کنده به دلش ناردانه آکندهنظامی ساقی ز می شرابخانه پیش آر می چو ناردانهنظامی نار کز ناردانه گردد پر پخته لعل و نپخته باشد درنظامی آن کوزه بر کفم نه کاب حیات دارد هم طعم ناردان و هم رنگ ناردانهسعدی || کنایه از اشک خونین و سرشک گلگون است : شد از بادام عنابش روانه بهش نارنج گشت از ناردانهوحشی.