ناخوش آواز
[خوَشْ / خُشْ] (ص مرکب) آنکه آواز وی مطبوع نباشد (ناظم الاطباء) بدصدا بدآواز که صوتی منکر و گوش خراش دارد که آوازش دلنشین و دلپذیر نیست که خوش آواز نیست : اگر مهمان تست این ناخوش آواز مرا فریاد رس زین میهمانتناصرخسرو خدای این حافظان ناخوش آواز بیامرزاد اگر ساکن بخوانندسعدی ناخوش آواز اگر دراز کشد نه خداوند، خلق از او خشنودسعدی ناخوش آوازی ببانگ بلند قرآن میخواند (گلستان).