ناحفاظ

[حِ] (ص مرکب) بی حفاظ بی پوشش (ناظم الاطباء) بی احتیاط (آنندراج) (غیاث اللغات) که حفاظ ندارد که ایمنی و اطمینان خاطر در آن نیست که بی در و پیکر است که حصن و حصاری استوار ندارد || بی شرم بی حیا (ناظم الاطباء) بی شرم فاسق (آنندراج) (غیاث اللغات) که شرم و حفاظ ندارد آلوده دامن که از فسق و فجور پرهیز نمی کند فاجر بدکاره بی عفت بی تقوی که پاس ناموس خویشتن و دیگران ندارد: مردی با شمشیر و سپر بینی با تو بیاید و انصاف تو بستاند چنانکه خدای فرموده است ناحفاظان را (تاریخ سیستان) که و مه چون بمجلس جام گیرند ترا در ناحفاظان نام گیرند(ویس و رامین) اقبال را گفت هر چه این سگ ناحفاظ را هست صامت و ناطق هم بنوشتکین بخشیدم (تاریخ بیهقی ص 417 ) [ مردم روس ]پرحیلت و ناحفاظ باشند (مجمل التواریخ و القصص) غلامی ناحفاظ داشت و او را بدان مستوره نظر افتاد بسیار بکوشید تا به دست آید لیکن سودی نداشت (کلیله و دمنه) زین گره ناحفاظ حافظ جانش تو باش کز تو دعای غریب زود شود مستجاب خاقانی امیدوارم از عدل و عاطفت پادشاه عادل که انصاف من از آن ناحفاظ بی عافیت بفرماید (سندبادنامه ص 77 ) چنانکه همه ناحفاظان را فهرست عبرت ( و عنوان عظت و زاجر و ناهی باشد از اقدام نمودن بر امثال این اقدام (سندبادنامه ص 125.