میه
[مَیْ یَ] (اِخ) دختر طلابه بن قیس بن عاصم غسانی یکی از ملوک عرب معشوق ذی الرمه شاعر بود و شرح عاشقی و عشق او در مقدمهء دیوان ذی الرمه (چ مصر) آمده است. در شعر منوچهری نام وی به صورت مخفف «می» آمده است:
نوروز برنگاشت به صحرا به مشک و می
تمثالهای عزه و تصویرهای می.
منوچهری (دیوان ص112).
نوروز برنگاشت به صحرا به مشک و می
تمثالهای عزه و تصویرهای می.
منوچهری (دیوان ص112).