ائباء

[اِءْ] (ع مص)(1) رجوع به ایباء شود.
(1) - در ائباء و نظایر آن که کلمه بدو همزهء متوالی، اول مکسور و ثانی ساکن ابتدا شود، قاعده تبدیل همزهء دویم به یا باشد. لکن چون در تلفظ فارسی نَبْرهء عرب در همزه محسوس نیاید بعض این کلمات مانند ائتلاف و جز آن در گفتار و هم در کتابت فارسی زبانان با دو همزه مستعمل است. از این رو برای مراجعه کنندگان ایرانی صورت ابقاء دو همزه در ردیف کلمات مبدوء به دو همزه ضبط و هر یک به مرجع اصلی خود احاله شده است .