مه

[مَ] (اِ)(1) قلم و کلک. (برهان). قلم و خامه و کلک. (ناظم الاطباء). || تل ریگ. (برهان). تل ریگ و تودهء ریگ. (ناظم الاطباء) :
شمس رخشان که کشور آراید
تا نبوسد ستانهء در تو
نتواند که کشور آراید
چو مه و کوهسار کشور تو.سوزنی.
(1) - ظ. نیمهء کلمهء «خامه» است که جزء اول آن یعنی «خا» ساقط شده و با حفظ معنی از فرهنگی به فرهنگ دیگر به عنوان لغت مستقل رفته است. (یادداشت لغت نامه).