موله

[مُ وَلْ لَهْ](1) (ع ص) شیفته و عاشق و دیوانه. (غیاث) (آنندراج). واله. شیدا و مجنون :
بدخو شود از عشرت او سخت نکوخو
عاقل شود از صحبت او سخت موله(2).
منوچهری.
هرجا که مولهی چو فرهاد
شیرین صفتی بر او گمارد.سعدی.
|| مجازاً نوعی از انواع درخت بید که آن را بید مجنون نیز نامند. (آنندراج) (غیاث).
- بید موله؛ بید مجنون. بید معلق. بید ناز. بید نگون. (یادداشت مؤلف).
|| بچهء جداکرده از مادر. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب). || مولَهْ. آب رهاکرده و روان شده به سوی دشت. (از اقرب الموارد). و رجوع به مولَهْ شود.
(1) - در غیاث و آنندراج به کسر لام مشدد آمده است.
(2) - در شعر منوچهری کلمه با کسر لام مشدد به کار رفته است.