مؤکد
[مُ ءَکْ کِ] (ع ص) استوارکننده. (منتهی الارب) (آنندراج). آنکه ثابت و برقرار می کند و آنکه استوار می گرداند. آنکه تأکید می کند. (ناظم الاطباء). تأکیدکننده. (غیاث) :این سخن مؤکد آن است که بعضی را ارادت عین مراد است. (اوصاف الاشراف ص47).