منگل
[مَ گُ] (اِ) دزد و راهزن و آن را شنگل نیز گویند و دور نیست که شنگل و منگل مرادف باشند. (انجمن آرا) (آنندراج). در صحاح الفرس به همین معنی آمده. رشیدی احتمال میدهد مصحف «شنگل» باشد. مؤلف فرهنگ نظام این احتمال را بعید می داند. (از حاشیهء برهان چ معین).