منظومه

[مَ مَ / مِ] (از ع، ص، اِ) تأنیث منظوم. منظومه. (یادداشت مرحوم دهخدا). رجوع به منظوم شود. || هر چیز واقع شده در صف و قطار و در نظم. (ناظم الاطباء).
- منظومهء زواهر؛ رشتهء مروارید. (ناظم الاطباء).
|| هر یک از شموس با سیارات و اقمار او. (یادداشت مرحوم دهخدا).
- منظومهء شمسی(1)؛ عبارت است از خورشید و عطارد و زهره و زمین و مریخ و مشتری و زحل و اورانوس و نپتون و پلوتون و اقمار سیارات و ذوات الاذنابی که در حول و حوش خورشید در حال سیر و حرکتند. (یادداشت مرحوم دهخدا).
|| هر کلام موزون و مسجع و شعر و نظم. (ناظم الاطباء). داستانها و افسانه های بلند که در قالب مثنوی به نظم درآورده باشند مانند منظومهء ویس ورامین، منظومهء وامق و عذرا و...
- منظومه های اهالی پسند؛ شعرهایی که مردمان دانا می پسندند. (ناظم الاطباء).
.
(فرانسوی)
(1) - Systeme solaire