منتقد

[مُ تَ قَ] (ع ص) سره کرده شده. (غیاث) (آنندراج) (از اقرب الموارد). درم خوب از بد سوا شده و شمرده شده. (ناظم الاطباء). || پاک. (غیاث). محض. خالص :
او به بینی بو کند ما با خرد
هم ببوئیمش به عقل منتقد(1).
مولوی (مثنوی چ خاور ص193).
|| (مص) در قول حریری: «و محک المنتقد»، مصدر میمی است به معنی انتقاد. (از اقرب الموارد).
(1) - به احتمال وقوع تسامح در قافیه می توان این کلمه را مُنتَقِد خواند. رجوع به مدخل قبل شود.