مناصب

[مَ صِ] (ع اِ) جِ مَنصِب.(1)(آنندراج) (اقرب الموارد). منصبها. رتبه ها و درجه ها. (از ناظم الاطباء) :
این مناصب که دیده ای جزوی است
کار کلی هنوز در قدر است.
انوری (دیوان چ مدرس رضوی ص60).
نه در مناصب اقران حسد بیازارد
نه در صدور بزرگان طمع برنجاند.
انوری (ایضاً ص144).
در دولت خسرو ملک آسایشها دید و مناصب خطیر را متقلد شد. (لباب الالباب چ نفیسی ص96).
در نخستین پایهء جاهت مناصب غرق شد
باش تا زین پس چه خواهد کرد فیض آسمان.
جمال الدین عبدالرزاق (دیوان چ وحید دستگردی ص310).
مناصب اعمال در نصاب استحقاق و استیهال مقرر گردانید. (ترجمهء تاریخ یمینی چ 1 تهران ص365). بعضی به مناصب بزرگ رسیدند و از نامداران آفاق گشتند. (جهانگشای جوینی چ قزوینی ج 1 ص28). مثار غل و غش نیست الا محبت دنیا و طلب حظوظ و مناصب آن. (مصباح الهدایه چ همایی ص240). وجود تنازع و تمانع، مناصب و مطالب دنیوی [ است ] که بیشتر دلها به علت طلب آن معلول اند. (مصباح الهدایه ایضاً ص14). آنگاه امیر چوپان... طایفه ای را از مناصب معزول ساخت. (حبیب السیر چ خیام ج 3 ص205).
- اصحاب (ارباب) مناصب؛ صاحبان درجه ها. دارندگان رتبه ها. درجه داران. صاحبان منصب : قضا را سلطان در آخر عهد دولت خود جملهء اصحاب مناصب دیوان قدیم را تبدیل و تغییر فرمود. (سلجوقنامهء ظهیری ص33). ثقه الملک و امیر عمید بزرگ را که از کبار اصحاب مناصب سمرقند بودند به تحصیل آن نامزد... کرد (جهانگشای جوینی چ قزوینی ج ص96).
|| جِ مِنصَب. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). رجوع به همین کلمه شود.
(1) - در فارسی مَنصَب تلفظ می شود.