اسحاق

[اِ] (اِخ) ابن ابراهیم بن احمدبن عبدالله بن یعیش الهمدانی النابتی معروف بابن النابتی. پدر او قضاء همدان داشت و او نیز بهمدان رفت و ابونعیم بوسایطی از او نقل کند و او نیز بوسایطی از پیغمبر (ص) آرد که فرمود: القتل شهادهٌ و الغرق شهادهٌ و النفساء یجرّها ولدها بسرره الی الجنه. (ذکر اخبار اصبهان چ لیدن ج 1 صص 217 - 218). وی از محمودبن غیلان و طبقهء او و از او ابواحمد الغسانی روایت کند. مؤلف تاج العروس گوید در نسخهء ما نام و نسب او چنین آمده و در بعض نسخ علی بن عبدالعزیز النابتی و آن خطاست چه او در «ن ی ت» مذکور است. (تاج العروس: ن ب ت).